Dead Slow Ahead

Deze bedwelmende zeereis op een vrachtschip over de Atlantische Oceaan doet eerder denken aan -achtige sciencefiction dan aan een documentaire. In een hypnotisch ritme ontpopt dit schip zich tot een futuristische machine op drift die zijn werknemers lijkt te verslinden. Dit is hoe een reis naar het einde van de wereld eruit zou kunnen zien, aan boord van het laatste mechanische overblijfsel van de mens dat opdrachten uitvoert zonder doel, op weg naar nergens, niet te stoppen. Tweeënhalve maand lang volgde de Spaanse regisseur in uitgekiende statische shots de reis van het vrachtschip Fair Lady, dat er door zijn ogen uitziet als een dolend ruimteschip. Hij filmde de kabels met tegenlicht, het lossen van de lading met onheilspellend gekraak, de spookachtige sepia wolkenluchten, de gifgroene radarbeelden, de feestjes bij schaars licht, het gebonk, geknars en gepiep. Niets minder dan de apocalyps dient zich aan als binnensijpelend oceaanwater de graanvoorraad bereikt.