The Natural History of Destruction

Tijdens een uit de lucht gefilmd nachtbombardement lichten ver daaronder de explosies op. Een zee van lichtjes, als een schilderij van Jackson Pollock in diapositief. Er zit een perverse schoonheid in de beelden van verwoesting, die het hart vormen van deze volledig uit archiefmateriaal opgebouwde documentaire over luchtbombardementen. Toch staat regisseur Sergei Loznitsa je niet toe de onderliggende verwoesting te vergeten. De bommen in The Natural History of Destruction markeren de scheidslijn tussen een genadeloos ‘voor’ en ‘na’.

Loznitsa, die zich al herhaaldelijk een meester van de archiefdocumentaire toonde, noemt dit zelf “zijn meest symfonische film”. Hij stapt in de voetsporen van W.G. Sebald en diens gelijknamige essaybundel, waarin het gebrek aan aandacht wordt gehekeld voor de burgerslachtoffers van de massale geallieerde bombardementen op Duitse steden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar Loznitsa onttrekt zich aan ideologie en chronologie: beelden van geallieerde en Duitse bombardementen worden door elkaar gebruikt. Een pijnlijk actueel werk over de aard en absurditeit van oorlog.

Genomineerd voor de Beeld en Geluid IDFA ReFrame Award