Der ewige Jude

In (1940) laat nazi-Duitsland zien waartegen het strijdt; het 'internationale jodendom'. In deze harde propagandafilm zijn (authentieke) opnames uit de Poolse getto's, speelfilm- en archieffragmenten versneden tot een zeer tendentieuze boodschap, waarbij joden met ratten worden vergeleken. Deze pseudo-historische documentaire kwam twee maanden na de pseudo-historische speelfilm uit. Deze antisemitische producties waren onderdeel van een van de belangrijkste onderdelen van het nationaal-socialisme: het antisemitisme. Alles wat in de loop der eeuwen tegen joden was ingebracht, werd in gecondenseerd en uitvergroot gebracht. Deze en andere films moesten als het ware het niet-joodse deel van de bevolking rijp maken voor de uiteindelijke vernietiging van het jodendom.